New arrivals!
Mój znajomy Anglik, który prowadzi bloga Beautiful Kraków, przed krótkim wypadem do swojej ojczyzny zapytał, czy mam jakieś życzenia. Pierwsza rzecz, jaka mi przyszła do głowy, rzecz jasna, to były Digestives z mleczną czekoladą, przepyszne ciasteczka z dziwaczną, trawienną nazwą. Druga rzecz, lecąc na fali czekoladowych marzeń, to Magic Stars. Potem zaś przebąknęłam nieśmiało, że jakby przyuważył gdzieś jakąś fajną książkę za funta, to może kupić.
Kochany C., jak zawsze kochany i niezastąpiony, wybrał się ze mną wczoraj do the Dorsza, nowej angielskiej restauracji na ul. Św. Anny. Podają tam tradycyjnie brytyjskie frytki i rybę. C. opowiadał, że już kiedyś został tam ugoszczony darmowym posiłkiem ze względu na jego recenzje restauracyjne. Bardzo przyjemny lokal i dobra rybka, choć podany groszek nie przemówił mi do kubków smakowych.
Tak czy siak, niczym święty Mikołaj, C. wyciągnął po kolei ze swojej magicznej torby ciasteczka, czekoladowe gwiazdki (dwa opakowania, ale jak robiłam zdjęcie rano jedno już równie magicznie zniknęło...), a potem książkę.
Gdy ją wzięłam w ręce przez chwilę myślałam, że się pęknę ze szczęścia. Już zaczęło ze mnie uchodzić powietrze, zaczęłam miarowo piszczeć i wymachiwać łapkami. Niedużo brakowało do uniesienia się w powietrze i latania po całej sali niczym balonik, którego ktoś rozwiązał.
Was I trying to kill my cousin? He who was so kind to let me live and not drink my blood at tea?
Oryginał Jane Eyre znam niemal na pamięć, akapit po akapicie. Zaczęłam czytać pierwsze zdania powyższego tworu... i musiałam szybko zdusić ochotę do piszczenia z uciechy tudzież ryczenia w niebogłosy ze śmiechu. Nie można się tak czachowywać w miejscu publicznym.
Ale to Jane Eyre, z całym szacunkiem do Charlotty, sumiennie przepisana z wampirami, wilkołakami i sama nie wiem, kim jeszcze. How awesome is that?
Zapowiada się genialna rozrywka. C., once again, thanks sooooo much! You're amazing!
